دوستی ۳۴ » تأمل در چیدمان آیات
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الاْءِنْسَانَ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ طِینٍ»(۲).
ـ و به یقین انسان را از عصاره‌ای از گل آفریدیم.
بیان: خداوند در سوره مؤمنون بعد از این که از رستگاری مؤمنان می‌گوید و آنان را
وارث بهشت می‌خواند؛ یعنی کسانی که در نماز خود فروتنی دارند و از بیهوده‌ها روی
می‌گردانند و زکات می‌پردازند و پاک‌دامنی خود را پاس می‌دارند و به حفظ امانت و
پیمان خود وفادار هستند و بر گزاردن نماز مواظبت دارند، روی سخن را تغییر می‌دهد
و از خلقت و آفرینش انسان می‌گوید؛ در حالی که ساختار منطقی اقتضا می‌کند نخست
از خلقت انسان سخن گفته شود و سپس ویژگی‌های مؤمنان بیاید و چنین چیدمانی با
ساختار موجود در آفرینش نیز سازگاری داشت. آیا برای این چینش می‌توان دلیلی
ارایه داد؟ ما این سخن را فرو می‌گذاریم تا آیندگان بر آن بیندیشند! بهتر است
جمله‌ای نیز بر آن بیفزاییم و آن این که آیا می‌توان سورهٔ مؤمنون از ابتدا تا
آیهٔ شریفه: أُولَئِک هُمُ الْوَارِثُونَ»(۳)؛ را یک سوره دانست و نام آن را نیز
مؤمنون» گذاشت و از آیهٔ یازده به بعد را می‌توان سوره‌ای جداگانه به شمار آورد؟
هم‌چنین آیهٔ: إِلاَّ رَحْمَةً مِنْ رَبِّک إِنَّ فَضْلَهُ کانَ عَلَیک کبِیرا»(۴) که الا»ی
استثنائیه در آن آمده است و می‌رساند آیه مربوط به پیش
۱٫ اسراء / ۸۸٫
۲٫ مؤمنون / ۱۲٫
۳٫ مؤمنون / ۱۰٫
۴٫ اسراء / ۸۷٫
از خود میباشد، ولی در معنا چنین نیست؛ زیرا آیهٔ پیش می‌فرماید:
وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَینَا إِلَیک ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَک بِهِ عَلَینَا وَکیلاً»(۱).
ـ و اگر بخواهیم به‌قطع آن‌چه را به تو وحی کرده‌ایم می‌بریم، آن‌گاه برای آن در برابر
ما برای خود مدافعی نمی‌یابی.
مؤمنون ,مِنْ ,می‌توان ,انسان ,سخن ,آیهٔ ,این که ,سخن را ,ـ و ,و به ,بر آن
درباره این سایت