در این آیه نیز چنین است:
مَنْ کانَ یرِیدُ الْحَیاةَ الدُّنْیا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لاَ یبْخَسُونَ. أُولَئِک الَّذِینَ
لَیسَ لَهُمْ فِی الاْآَخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِیهَا وَبَاطِلٌ مَا کانُوا یعْمَلُونَ»(۲).
آیهٔ دوم در واقع تکرار فراز وَهُمْ فِیهَا لاَ یبْخَسُونَ» است و چیزی افزون بر آن ندارد.
اگر آیات خود را نشان بدهند، قابل فهم و روشن است و برای دریافت معنا نیازی به مراجعه
به آیات تکراری نیست. البته قرآن کریم حقیقت و بیانی است که جز با انس و قرب نمی‌توان
به آن راه یافت و از آن بهره گرفت و هزاران دانشمند اگر جمع شوند نمی‌توانند بدون
داشتن انس و دوستی با این کتاب آسمانی، اندکی از حقایق آن را کشف کنند.
می‌توان قرآن کریم را تلخیص نمود و خلاصه و زبده‌ای از آن داشت که قرائت آن آسان‌تر است.
کسی که چنین خلاصه‌ای در دست دارد به خوبی در می‌یابد هر آیه‌ای به چه منظوری در
قرآن کریم آمده است؛ از جنبهٔ زینتی گرفته تا امور دیگر. البته قرآنی که از آن سخن
می‌گویم برای عصر آینده خوب است و به درد جامعهٔ ما نمی‌خورد و بنازم به قرآن کریم
که تا روز قیامت برای همگان مفید است و هر کسی از این بوستان می‌تواند بهره‌ای ببرد
و البته قرآن کریم در عصر آقا امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است که معنای
خود را پیدا می‌کند.
درباره این سایت