خداوند حال کسانی را که به تکذیب آیات الهی رو میآورند و دیگر این آیات بر روی
آنان تأثیری جز افزایش قساوت قلب ندارد، چنین میفرماید:
وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَکنَّهُ أَخْلَدَ إِلَی الاْءَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ کمَثَلِ الْکلْبِ إِنْ تَحْمِلْ
عَلَیهِ یلْهَثْ أَوْ تَتْرُکهُ یلْهَثْ ذَلِک مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کذَّبُوا بِآَیاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یتَفَکرُونَ»(۲).
ـ و اگر میخواستیم قدر او را به وسیلهٔ آن آیات بالا میبردیم، اما او به زمین دنیا گرایید
و از هوای نفس خود پیروی کرد؛ از این رو، داستانش چون داستان سگ است که اگر بر
آن حملهور شوی زبان از کام برآورد و اگر آن را رها کنی باز هم زبان از کام برآورد.
این مَثَل آن گروهی است که آیات ما را تکذیب کردند. پس این داستان را برای آنان
حکایت کن، شاید که آنان بیندیشند.
درباره این سایت