در این دوستی» از قرائت آیات عذاب گفتیم و آن را هشدار دادیم. باید گفت قرائت برخی از
سوره‌ها نیز چنین است. برای نمونه، سورهٔ توبه از چنین سوره‌هایی است. این سوره بدون
بسمله است. گویا چنان است که در خانواده‌ای اختلاف، ناراحتی و دعوا رخ داده باشد و
پدر که به بچه‌ها سفارش سلام کردن می‌نمود، خودش سلام نمی‌دهد و اگر بچه‌ها نیز به او
سلام کنند، جواب نمی‌دهد. حال خداوند که خود می‌فرماید کارها را بدون بسم اللّه شروع
نکنید، این سوره را بدون نام خدا و با کلمهٔ برائت» آغاز می‌نماید که بسیار وحشتناک است.
در این سوره باید منتظر عذاب، گرفتاری، جنگ و جهنم و مانند آن بود، در برابر این سوره،
سورهٔ انفال را باید نام برد که گوارا، خوب، شیرین و دارای نعمت‌های دنیوی است. آدمی
گاه با آیات محشور میشود و گاه با سوره‌ها. چه‌قدر خوب است انسان سوره یا آیهٔ خود
را بشناسد و بداند که با چه سوره‌ای یا با چه آیه‌ای محشور میشود!
بهتر است انسان پیش از آن که قرآن کریم را بخواند، آن را بو کند و لمس کند و بدان قرب
پیدا کند. بهتر است با قرآن همانند موجود زنده‌ای که آدمی با او معانقه، معاشقه و معارفه
دارد رفتار شود. وقتی کسی قرآن کریم را می‌خواند، قرآن کریم نیز وجود او را می‌خواند.
از چنین آیاتی در سحر و جادو استفاده میشود. سحر و جادو مجوزی برای استفاده ندارد
مگر در مواقعی اضطراری در برابر افراد خبیث و زندیق. در برابر، آیاتی را که از خیرات
و نعمت‌ها می‌گوید لازم است به کندی و با تکرار خواند. بهتر است این
۱٫ اسراء / ۸۲٫
۲٫ واقعه / ۷۹٫
آیات با صفا و آمادگی و رو به قبله بودن و طهارت و حضور دل و قرب و با پناه بردن
از وسوسه‌های شیطان، خوانده شود. هم‌چنین باید به قرآن کریم و حتی جلد و اطراف
سفید کاغذ آن حرمت گذاشت و چیزی را کنار آن قرار نداد؛ هرچند مهر و تربت
حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام باشد. قرائت قرآن کریم و مراجعه به آن برای رونق
منبر نیز سبب نزول بلا میشود و گاه بعد از سالیان متوالی، آتش آن، زندگی انسان
را می‌گیرد. هر که با نیت صاف و اصالت دادن» بلکه حقیقت دادن» به قرآن کریم
وارد آن شود به علم لدنی دست یافته است و دیگر به درس و استاد نیازی ندارد.
درباره این سایت